De 4 toen behandelde thema's hebben elk hun eigen blog:
- Aan welke maatschappelijke noden moet nanotechnologie een bijdrage kunnen leveren? Naar die blog ...
- Wie is verantwoordelijk voor het afstemmen van de nanotechnologie op maatschappelijke noden? Naar die blog ...
- Hoe kunnen we omgaan met de risico’s en de onzekerheden die gepaard gaan met de toepassingen van nanotechnologie? Naar die blog ...
- Wat kan het nut zijn van een publieke dialoog over nieuwe ontwikkelingen in het nano-domein? Naar die blog ...
Op het einde van de dag kregen de deelnemers de gelegenheid hun reactie te verwoorden. Bekijk hier even de video-opname.
NanoSoc Slotevent: reacties + winnaar from Alexander Decommere on Vimeo.
Bij het horen van de gefilmde kommentaren treft mij: wereldstandpunt, wetenschap van de burger! Inderdaad wij zijn onderweg van beperkende ideologische systemen naar ideeën zonder ideologie. Naar "weten" en dus eigen verantwoordelijkheid die het grote geheel stuurt, zoals elke cel alle mogelijkheden van het grote geheel heeft en weet hoe te funktioneren om het lichaam in stand te houden en zo het eigen welzijn behoudt en creëert.
ReplyDeleteEen nieuwe wereld, niet meer "geloven" (onwetendheid, misbruik, ziekte) maar weten (eigen kracht, sturing, welzijn)!
Participatie van ’de burger’.
ReplyDeleteAfhankelijk van hun religieuze of politieke overtuiging/achtergrond, hun maatschappelijke positie/situatie/belangen, hebben ‘burgers’ een verschillende beoordeling of benadering van nieuwe technologische mogelijkheden/toepassingen.
Ieder vanuit zijn/haar positie zal een, noem het verkooppraatje, hebben om zijn/haar idee of zienswijze duidelijk en liefst aanvaardbaar te maken.
Voor de één spelen ethische bezwaren een rol voor de ander ecologische of economische/ maatschappelijke belangen, een ander deel ondergaat , laat het over zich heen komen.
In de politiek vinden we deze fenomenen ook terug.
De basis voor financiering/subsidies door de overheid van wetenschappelijk onderzoek is onduidelijk en berust op hele of halve waarheden en het verwaarlozen van de realiteit die de aanvragers aandragen. Kortom vaak zeer kortzichtig.
Uit de ervaring die wij hebben uit de biotechnologie is aantoonbaar dat wetenschappers, zelfs aan studenten, onwaarheden vertellen. De context, waarin de mogelijke toepassingen wordt ingezet worden, gemakshalve, uit het oog verloren.
Het gaat hierbij niet alleen om mogelijke financiële belangen maar ook om de persoonlijke eer, b.v. het oplossen van de hongersnoden en armoede door hun techniek.
(zie www.vitavitalis.be o.a. Gouden rijst: achtergrondinformatie, Zo ontstaat verwarring en onduidelijkheid over GGO’s, Vlaanderen investeert in biotechnologie voor derde wereld)
Dit maakt dat een project als Nanosoc van groot belang is om de verschillende aspecten die bij de introductie van nieuwe technologische mogelijkheden horen, zichtbaar te maken en alle maatschappelijke groeperingen daarbij te betrekken. Dit schept de basis om op een weloverwogen manier tot toepassingen te komen die maatschappelijk breed gedragen worden. Laten we niet vergeten dat Faust steeds op de loer ligt.
Dit project mag niet, wil het een reële ontwikkeling op gang brengen, tot Vlaanderen beperkt blijven. Het dient naar Federaal doorgetrokken te worden en zelfs naar een Europees niveau.
Het Nano gebeuren is immers een mondiaal gebeuren waarin Europa een belangrijke rol kan spelen.
Het doorstromen van de kennis/data geplaatst in de juiste context speelt een belangrijke rol om tijdig een zo goed mogelijk inzicht te krijgen welke mogelijke route zich kan ontwikkelen. De Europese patentwetgeving kan hierbij een belemmerende rol spelen.
De ontwikkeling van nieuwe technologische mogelijkheden vloeien voort uit wetenschappelijk onderzoek./kennis. Onderzoek is een reis door terra incognita, De geschiedenis leert ons dat een vooraf aangewezen doel bijna nooit blijkt te bestaan. De dialoog zal dan ook een permanent karakter hebben waarin nieuwe inzichten een belangrijke maatschappelijke rol zullen spelen.
De technische mogelijkheden zijn aanwezig om deelnemers aan te trekken en te laten participeren bij het uitstippelen van de routes. De gegevens moeten goed en degelijk gestructureerd zijn. ‘Infobesitas’ moet voorkomen worden. Er moet tijd blijven voor mijmeren, fantaseren en het verwoorden van een individuele visie. Het op gang brengen van de dialoog waarbij ook ‘de samenhang der dingen’ duidelijk zal worden.
Vita Vitalis, marcel poppe, Katrin Bilmeyer, 25 april 2010